zondag 9 december 2012

Bloemetjes

 Lilith en zwart, het is een combinatie die ik nog niet vaak aangedurfd heb. Eigenlijk denk ik zelfs nog nooit, als ik me haar kleren van de voorbije winters voor de geest probeer te halen. Toch kan ik aan dit stofje niet weerstaan toen ik het in augustus in de etalage zag hangen. Mooie kleuren, en héérlijk zacht, dus veel twijfel kwam er niet bij kijken.


En daar lag het dan, mooi te wezen, in m'n stoffenkast. Dat schotelvodgevoel, weet u nog. Maar toen werd het herfstvakantie, en vond ik dat het wel mooi geweest was, met dat niets-naaien. Het stofje kwam uit de kast, het patroon dat ik al in het begin van het schooljaar overtekende in de naailes, en een kleedje moest en zou het worden - dat de herfstvakantie al even voorbij is, en dat ik ook over dit kleedje belachelijk lang deed, moet u maar even negeren.


Ik koos voor de Mail Express uit Ottobre 1/2012. Mijn eerste enveloppehals! Ik begon dus flink met het volgen van deze uitleg bij Oontje, maar had gelukkig op tijd door dat ik hier te maken met een andere afwerking van de enveloppehals. Het voorpand moet niet meegenaaid worden in de schoudernaad, maar wordt vastgenaaid aan het overlappende deel van het achterpand, als u begrijpt wat ik bedoel.


Ik had even schrik dat dit ervoor ging zorgen dat Lilith er met haar hoofd niet door zou kunnen, maar gelukkig lukt dit wel nog, al heeft ze niet veel overschot.

De zoom werkte ik af met de overlock, volgens de techniek die Griet zo duidelijk uitlegt op haar blog. Heel gemakkelijk en snel, en voor dit kleedje vond ik het ook wel gepast.


Lilith en zwart, het kan dus toch, al maken al die gekleurde bloemetjes het veel minder hard natuurlijk.

En ze is blij, met haar nieuwe kleedje! Vooral met de zakjes, want tegenwoordig moet alles zakjes hebben voor mevrouw. Ook het volgende kleedje op de planning is dus voorzien van zakjes, natuurlijk.


Vandaag leerde ze haar stiften juist vasthouden, en begon ze plots interesse krijgen in "bij de lijntjes kleuren". Sinds ze naar school gaat, wordt ze zo snel groot, die meid van ons...

zaterdag 1 december 2012

Eindelijk


Zeg, die Piepow, leeft die eigenlijk nog?

Nee, ik heb eigenlijk niet de pretentie te denken dat jullie mijn meer-dan-twee-maanden-lange afwezigheid hier opgemerkt hebben. Sowieso ben ik niet de frequentste blogster, maar twee maanden, dat slaat alles.

De oorzaak: moedertje natuur die al mijn energie opeiste voor dat fabriekje in mijn buik :-). De voorbije twee maanden was ik totaal futloos, genre schotelvod zowat. De zwangerschapshormonen, en daarbovenop kreeg ik een leuke combinatie van bronchitis en snotvalling cadeau, waar ik logischerwijs niets tegen mocht doen. De details zal ik jullie besparen.

Maar, we zijn vooral zielsgelukkig. Zwanger worden is ten huize Piepow geen evidentie, en dus was de positieve test na véél te lang moeten wachten een grote opluchting. De vermoeid- en mottigheid nam ik er graag bij, alles voor het goede doel, en het kan altijd nog erger natuurlijk, ik mag van  geluk spreken dat het kleinste kamertje in huis mijn vaste stekje niet werd.

En nu, nu kan het grote genieten beginnen. Uitkijken naar juni, dromen, plannen, ... Ik zit op een wolkje.

Die naaiwerkjes? Die komen ook wel weer. Stilletjesaan keert mijn energie terug, al zal het nog even duren voor ik bruis van vitaliteit. Ziet u trouwens het broekje dat Lilith draagt op de foto's? Dat is er eentje waar ik in september aan begon, nog eens een clarabella. Meer dan een maand lag hij onafgewerkt klaar, al wat ik nog moest doen was het knoopsgat maken, pijpen omzomen en knoop aannaaien, en zelfs dat was te veel gevraagd. Uiteindelijk raapte ik al mijn moed samen, en gelukkig past hij haar nog goed.
En binnenkort op zoek naar leuke baby-projectjes!!!