maandag 30 december 2013

2013...

... was een vreemd jaar. Een jaar met een diep dal maar ook zoveel hoogtepunten. Een jaar waarvan ik nu, aan het eind, durf zeggen dat het uiteindelijk toch een goed jaar was.

Het jaar dat in mijn herinnering vooral het jaar van dit zal blijven:


maar natuurlijk ook van dit:


en niet te vergeten ook nog van de start van dit project:


Die bouw, dat wordt wat ons betreft hét project van 2014. We kijken er heel hard naar uit om die ruwbouw van nu te zien evolueren naar een warm en gezellig huis waar we ons nest van kunnen maken. Een heerlijk vooruitzicht!

Wat rest me dan nog dan jullie een sprankelend 2014 te wensen, vol warmte, tijd voor wat je graag wil, en op tijd eens een zucht van contentement. Geniet!

donderdag 12 december 2013

Klikkerdeklik

Het is niet van mijn gewoonte, maar ik ga jullie toch eens om een gunst vragen. Een kleintje. Niet veel moeite, maar het kan veel betekenen.

ING is bezig met een actie waarmee de bank verenigingen wil steunen. Hoe meer stemmen, hoe meer kans dat de vereniging in kwestie ook effectief geld zal ontvangen.

Een van de verenigingen die kans maken is Downsyndroom Vlaanderen. Onnodig te zeggen, vermoed ik, dat ik die vereniging een warm hart toedraag. Wij hebben veel gehad aan het welkomstpakket, aan de babbel met een contactouder, en de daaropvolgende praatavond met andere ouders van jonge downkindjes. Met sommigen blijf ik zelfs contact houden, al na één ontmoeting. Samen sterk.

Willen jullie dus even gaan klikken op de volgende link? Al wat je daarna moet doen is je e-mailadres opgeven, en that's it.

Vandaag is de laatste dag, dus elke stem extra telt!!


Dankjewel!


zaterdag 7 december 2013

Welkom klein neefje *deel 2*

Ik maakte voor ons nieuwbakken neefje niet alleen een wikkeldeken, maar gebruikte ook eindelijk een paar patroontjes die al langer op mijn te-naaien-verlanglijstje stonden: de divided basket van Noodlehead en een überschattig giraffenknuffeltje.

De stof voor het pampermandje is dezelfde als voor de wikkeldeken, in andere tinten. Ik combineerde met paarse gabardine van de stoffenkamer.




* Ik vergat de krijtlijn vooraan eraf te wassen voor de fotoshoot, en 
had nadien geen tijd meer voor een nieuwe shoot...*

Wat een tof patroon zeg! Heel duidelijk uitgelegd, zelfs die scheiding maken verliep van een leien dakje. En het  formaat vind ik ideaal, zo handig voor veel meer dan alleen maar pampers en andere babygeriefjes.

Met de restjes van de deken fabriceerde ik nog vlugvlug een girafje. Ik zag het voor de eerste keer verschijnen bij Elisanna, en pinde het naarstig. Nadien bleef het dus bij een pin, tot nu. Ondertussen verschenen ze nog her en der, en ik blijf ze schattig vinden. Het was m'n eerste knuffeltje ooit, maar zo tof! 


Rafke kreeg ook zijn plaatsje in het mandje...

 
... en zo vertrokken we met ons mandje op babybezoek.

Op verdere naaisels wordt het hier nu wel langer wachten. Mijn naaitijd werd gereduceerd tot niks-nada-noppes door het *vul hier een niet-al-vriendelijk-adjectief-naar-keuze-in* RSV-virus dat ons Ernestje nu al 10 dagen in het ziekenhuis houdt, zonder direct zicht op wanneer hij naar huis mag komen. Dat in combinatie met  een job voor mezelve (eindelijk, dat wel, maar de timing kon beter), en derhalve heel veel voorbereidingswerk, zorgt ervoor dat mijn machines hier in alle eenzaamheid stof staan te vergaren. Er is een kleedje voor Lilith geknipt, en mijn doel is om het tegen kerstavond toch in mekaar te krijgen. Zou moeten lukken, toch?

dinsdag 3 december 2013

Welkom klein neefje!

De zus van meneer Piepow beviel een paar weken geleden van een lief klein ventje, en natuurlijk wakkerde dat mijn naaikriebels nogal aan. Ik wilde in de loop van de zomer al stof kopen, en aangezien het geslacht een goed bewaard geheim bleef, moest ik op zoek naar iets dat zowel voor jongens als voor meisjes kan. Uiteindelijk kwam ik uit bij deze Tick Tock Teal van Cloud9 Fabrics. Instant love, of zoiets. De geometrische bedrukking en de verschillende kleurtjes leken me ideaal voor het aanstormende najaarsbaby'tje.

Voor Ernestje maakte ik een vlinderdeken uit Stof voor Durf-het-Zelvers, maar daarbij ondervond ik veel problemen bij de overgangen tussen vleugels enerzijds en voetenzak en kapje anderzijds. Ik besloot dus een andere babydeken te maken, die ik al lang geleden eens pinde. En het moet gezegd, het is een tof patroon! Echt niet moeilijk, met een fijn resultaat. Naaivoldoening, hoera!


Als  binnenstof gebruikte ik gele zware nicky van bij de stoffenkamer. Heerlijk zacht voor dat kleine mannetje. De paspel maakte ik zelf van biais die ik in mijn plaatselijke naaiwinkeltje kocht.

Ernest mocht proefkonijn spelen...




... maar vond dat precies niet echt zo tof.


Het dekentje is ondertussen allang in gebruik, en gelukkig ook meteen goedgekeurd door het neefje en zijn mama.

maandag 2 december 2013

Kikker Leest: boekentips

Ik kondigde het hier al aan: ook dit jaar nam ik weer deel aan Kikker Leest, en ik deel mijn ontvangen boekentips graag met jullie.

Van Marjan van "Van Links naar Rechts" kreeg ik als tip Liefde in tijden van cholera van Gabriel García Márquez. Als student in de vertaalkunde, Spaanse  taal, moest ik heel wat Spaanse boeken lezen, waaronder natuurlijk ook wat werken van Márquez, maar deze was daar niet bij en ook achteraf heb ik hem niet gelezen. Misschien moet ik daar toch nog eens werk van maken! Want ja, heel af en toe waag ik me nog eens aan een Spaans boek, de eerste 20-tal bladzijden is dat echt doorbijten maar dan ben ik vertrokken en vind ik het gewoon heerlijk om nog eens Spaans te lezen...

Grietje van Fotootje Vandaag stuurde me drie tips:
  • De Zeldzame Vogel - Jostein Gaarder
  • The Children's Book - A.S. Byatt
  • De avonturen van Tom Bombadil - J.R.R. Tolkien
Het zijn drie boeken waar ik nooit uit mezelf naar zou grijpen, en ik ben dan ook heel benieuwd!

En van Henny kreeg ik ook twee tips:
  • De Bakkersdochter- Sarah McCoy
  • Leven voor een habbekrats - Kath Kelly

Zelf stuurde ik mijn brief véél te laat. Mijn slachtoffers zullen al wel gedacht hebben dat hij nooit meer zou komen. Ik ga ze ook drie tips: Tonio van A.F.Th. van der Heijden; De ontdekking van de hemel van Harry Mulish en The Secret History / De verborgen geschiedenis van Donna Tartt.
Had ik de brief nu moeten schrijven, was er zeker Vrijheid van Jonathan Franzen bijgekomen. Ik heb hem net uit en heb er echt van genoten. Ook een aanrader, zoveel is zeker.

En jullie? Wat is jullie ultieme boekentip?

dinsdag 26 november 2013

Vogels in Boston

The Katie Boston Bag stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Toen meneer Piepow eind augustus op business trip naar NY moest, koppelde ik het niet-leuke aan het aangename en bestelde aldaar stofjes die ik in zijn hotel liet leveren. Stofjes all the way from NY zonder torenhoge verzendingskosten, hoera!

Speciaal met deze tas in gedachten kocht ik twee toffe vogelstofjes van Echino en Birch. En toen ik een tijdje later mijn digitaal geheugensteuntje publiceerde, reageerde de toffe madam achter Khadetjes meteen dat zij er ook nog eentje wilde maken. Eén en één werd twee, en tijdens een gezellige namiddag werden er twee tassen geproduceerd  knipte en verstevigde ik mijn patroondelen en geraakte zij toch al iets verder dan dat.
Haar versie kunnen jullie trouwens hier bewonderen.

Heel wat naaimomenten later geraakte mijn tas dan toch af. Een maand geleden eigenlijk al, maar foto's nemen is op dit moment mijn specialiteit niet (of 't zouden foto's van mijn kroost moeten zijn, daarmee kan ik jullie gerust zowat elke dag om de oren smijten).


Het buitenstofje is van Echino en zag ik al een aantal Vlaamse webwinkels passeren ondertussen, zij het dan in andere kleurvarianten. Ik ben normaal gezien niet zo zwart-minded, maar deze vind ik (al zeg ik het zelf) echt super.

Vogels vanbuiten, en ook vanbinnen: toucan tango van Birch, en stofje dat mij, door zijn vrolijkheid, ook blij maakt.


En ik vergat zelfs niet "zo'n haakje" voor mijn sleutels mee te naaien (hoe heet zo'n ding eigenlijk?).


Zwart vanbuiten, wit vanbinnen, blij met het resultaat! 
Bijkomend voordeel van zo'n bleke voering is trouwens dat ik er alles veel sneller in terugvind, wat voor deze chaoot ook mooi meegenomen is.

Het formaat houdt zo'n beetje het midden tussen een te grote handtas en een te kleine verzorgingstas. Als ik mijn tas puur als handtas gebruik, is hij echt wel oversized - maar ik gebruik hem toch, tuurlijk. Ideaal vind ik hem als mix van beide: mijn eigen handtasgerief met daarbij pamperzakje, papfles, melkpoederdoosje, melkmixertje en nog een paar kleine spulletjes. Ideaal voor korte uitstapjes met Ernest.

Ik zal waarschijnlijk nooit echt veel tassen naaien, maar deze is toch wel kandidaat om nog eens gemaakt te worden.

maandag 25 november 2013

Hoera!

Pssssst! PSSSSST!

Ik ben zes maand vandaag... gaat dat niet snel?


Ik hou
van mijn melkje en mijn fruitpap,
van knuffels krijgen,
van mijn kopje leggen in mijn mama's hals en daar dan doodstil blijven liggen,
van lekker op mijn tuutje zuigen als ik moe ben,
van papa die gek met mij doet,
van mijn grote zus die mij na zes maand nog altijd niet beu is,
van mijn voetjes vastpakken,
van proberen op mijn buik te rollen (en soms lukt dat zelfs al!),
van lachen naar mensen die ik niet ken om te zien of ze dan teruglachen (en als ze dat dan doen wordt ik heel verlegen),
van heel veel rondkijken naar al wat ik kan zien rond mij,
van mijn badje,
van trekken aan mijn mama's haar,
van muziek,
van proberen boven mijn zus uit te komen als ze iets aan het vertellen is,
van dansen,

én van sabbelen op het koordje van het fototoestel als mijn mama wééral daar is om foto's van mij te maken.


dinsdag 19 november 2013

Een rok met rode mevrouwtjes

Tijdens de grote stoffenkastopruimactie kwam ik een paar pareltjes tegen waarvan ik vergeten was dat ik ze had. Daarbij een geweldig tof stofje van Lecien, dat ik ooit kocht om er een cover voor mijn naaimachine van te maken - een voornemen dat, net zoals zovele andere, nooit uitgevoerd werd.

Toen ik dus een paar maand geleden terugvond, zag ik het licht: een rok! En dan nog wel voor mezelf. Sinds mijn feestkleedje van vorig jaar naaide ik niets meer voor mezelf, maar dat kwam er nu dus eindelijk nog eens van. Een gewoon simpel A-lijntje, meer moest dat niet zijn.


Onverwachte bijwerking van de rok was een pruillipje bij Lilith. Ze wil ook "zo'n rokje met rode mevrouwtjes". Tja. Er is nog stof genoeg over...




maandag 18 november 2013

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Tijdens een gezellig dagje naaien met mijn buurvrouw, maakte ik voor Lilith nog maar eens een pyama. Ik gebruikte een beproefd recept: de t-shirt zoals hier (o wat hou ik nog steeds van dat versneden voorpand!) en de broek zoals hier.

De twee überzachte nicky-stofjes kocht ik al ergens in de zomer in het Stoffenpaleis in Hasselt. Niet-effen nicky is maar moeilijk te vinden, dus ik was hier zeer blij mee - onnodig te zeggen, vermoed ik, dat ook ons madammeke het méér dan ok vond, met de hartjes?

Voor de foto's stond ze eerst maar zeer stijfjes te poseren, maar toen ik zei dat ze gerust wat gek mocht doen, liet ze zich volledig gaan :-)




Ze slaapt de laatste nachten als een roosje, daar zorgt deze pyama natuurlijk voor.

En de buurvrouw? Zij maakte ook een pyama, volgens hetzelfde recept. 's Avonds zetten we de twee meiden nog vlug eens bij elkaar, met hun matching pyama's.


En hop, alweer een projectje af. Hoera!

vrijdag 15 november 2013

Retro rokje

U vraagt zich waarschijnlijk af of hier nog genaaid wordt. Veel naaisels passeren hier tegenwoordig niet de revue. Maar ja hoor, ik ben zelfs redelijk productief momenteel. Al zult u me daarin gewoon op mijn woord moeten geloven, want foto's maken komt er precies niet van.Gelukkig kreeg ik Lilith toch nog eens voor m'n lens in een rokje dat ik een tijdje geleden al maakte.

Een hele tijd geleden won ik bij Alfonsiene een paar stofjes. Ik borg ze op in m'n kast, waar ze heel lang ongebruikt bleven liggen, tot de mooie herfstkleuren van één van de stofjes me een tweetal maand geleden weer begonnen op te vallen.

Nog geen uurtje later had ik voor Lilith een rokje gefabriceerd. A-lijntje van Mme Zsazsa, brede elastiek bovenaan, et voilà! En dan knipte ik er zelfs twee, want toen ik de naden wilde openstrijken, bleek het stofje daarvan gewoon te smelten - gesmolten rok, 't is eens iets anders, al een geluk had ik nog stof genoeg om gewoon opnieuw te beginnen.




Wat hou ik toch van die kleine snel-klaar-projectjes. Instant voldoening!

dinsdag 12 november 2013

Draagpost: de evaluatie

Ik kreeg de vraag zeker te laten weten hoe ik de twee babydragers uit mijn vorige post ervaren had, en doe dus een poging om daar een en ander over te schrijven.

Ik begon met de Storchenwiege Baby Carrier. Aandoen is poepsimpel, dus dat vond ik al een groot voordeel. Hij voelt ook echt goed aan, stevig en zo, eigenlijk al wat ik wil, en met maar één knoop dus ik was graag bereid dat even over het hoofd te zien.


Maar Ernestje dacht er anders over. Ik probeerde hem verschillende keren uit, en telkens zette hij het na een paar minuten op een geween en tegengewring dat het niet mooi meer was. Nee, hij vindt hem níet tof.

*Let vooral niet op dat roze speldje aan mijn t-shirt, dochterlief vindt dat
tegenwoordig de ideale plaats om haar haarspeldjes op te 
bergen als ze ze niet meer wil.*

Dan maar de Manduca bovengehaald. Ook heel gemakkelijk aan te doen, misschien wel iets omslachtiger met de babyinsert, maar daar zal hij binnenkort toch uitgegroeid zijn, dus houd ik daar even geen rekening mee.


Ik hou van de Manduca, en nog belangrijker, Ernestje ook! Ook hier stribbelt hij telkens even tegen, maar daarna valt hij ook meteen in slaap, heerlijk gevoel is dat - op bovenstaande foto is hij bijna vertrokken, zoals je aan z'n oogjes kunt zien. Hij vindt het blijkbaar heel leuk dat zijn voetjes hier ook mee in de drager kunnen.

Ik waagde me met de Manduca zelfs al buiten, tijdens een wandeling in het bos hier vlakbij. Ook daar viel hij pardoes in slaap, en 't is echt heerlijk om zo met hem rond te wandelen.

 
Manduca dus. De gehuurde dragers stuurde ik ondertussen terug, maar vanmorgen kwam de postbode alweer langs met een leuk pakje: mijn eigen Manduca Silver Lily. Ons manneke is in de crèche, maar wacht tot hij thuis is! Dan loop ik een hele avond met hem rond...

vrijdag 25 oktober 2013

Draagpost

In vervolg op dit bericht, ging ik maandag op draagconsult bij Kim van Koekedoe. Heel fijn! En ook verhelderend. Aangezien ik hierin een echte leek ben, wist ik ook niet wat ik moest verwachten. Na een tweetal uurtjes had ik al een redelijk goed idee over wat ik wil.

Het zal uiteindelijk een keuze worden tussen Manduca en Storchenwiege Babycarrier, met later eventueel toch ook een geweven draagdoek. Wat een verschil met zo'n elastische doek als Tricot Slen! Het geeft me een veel veiliger gevoel.

Maar goed, nu moet die keuze nog gemaakt worden. En zo kwam ik terecht bij de doekenbib. Tof initiatief! Je kunt er allerlei babydragers huren voor twee weken, en zo rustig ondervinden wat er beste past - zowel voor mezelf als voor Ernestje. En zo kon ik daarnet de postbode wel omhelzen. Een grote doos, met een Manduca en een Storchenwiege.


Zo jammer dat Ernestje vandaag in de crèche is, anders zou ik al de hele dag met hem kunnen rondlopen. Maar dat halen we straks dan wel in.

Ik ben heel benieuwd wat ik ervan zal vinden, de komende twee weken.

donderdag 24 oktober 2013

So you think you can...

... adapt a pattern?

*zucht*

Ik wilde een broekje maken voor Lilith. Skinny model, want madame wil tegenwoordig alleen nog broeken in haar botjes (want aja, als ze die botjes onder haar broek steekt, dan zien de andere kindjes en de juf niet dat ze botjes heeft, "é mama?"). In een Knippie vond ik een tof skinny modelletje, maar een heupmodel, en dat zie ik haar nog niet dragen. Dus verhoogde ik het, op aangeven van mijn naailerares, naar een skinny mét hoge taille.
Mooie mosterdgele elastische gabardine van bij de Stoffenkamer (heerlijke stof voor een broekje), voor de tegenzak en de binnentailleband contrasterende stof, en naaien maar! Toen het af was, kon ik er bijna verliefd op worden, want al zeg ik het zelf, 't is echt heel tof.

Maar dan...


Op de foto kun je het al zien: er is gewoon te veel broek. Veel te veel. We hebben hem te veel verhoogd, of het is totaal geen model voor Lilith, of ik zou het niet weten, maar hij past haar niet. To-taal niet. Vooraan zit ze echt met een hoop geblubber van stof - tenzij als we hem belachelijk hoog optrekken, zoals op de foto. De zakken staan ook veel te wijd open. Ach, ik weet het niet, maar het is simpelweg mislukt.

Balen, echt. Ik was er zó blij mee. En op sommige foto's ziet het er zelfs nog min of meer ok uit...



But who am I kidding? De broek is niet draagbaar.

Dus nu op zoek naar een nieuw model. Iemand een tip voor een skinny broekje voor een vierjarige?


donderdag 17 oktober 2013

dragen, droeg, gedragen

Dragen. Ernestje dragen. Ik loop er al een tijdje mee in m'n hoofd, en wil er nu ook echt werk van maken. Dat manneke niet altijd in de maxi-cosi of kinderwagen rondrijden, maar dragen, in een of andere vorm van draagdoek of -zak.

Meer nog dan "gewone" kindjes hebben downkindjes behoefte aan stimulatie. Stimulatie is zowat het sleutelwoord, eigenlijk, om hem in zijn ontwikkeling te helpen. Hoe meer stimulatie, hoe meer hij zich zal kunnen ontwikkelen. En ik ben er stilaan van overtuigd dat hij net daarom zoveel deugd zou hebben van gedragen te worden.

Nu alleen nog dé juiste drager vinden, die zowel voor mij (en meneer Piepow) als voor Ernestje comfortabel is. Ernestje heeft (op zijn bijna vijf maanden) nog altijd maar het postuur van een flinke boreling, dus veel dragers zullen hierdoor al afvallen. Heel waarschijnlijk zal ik dus een draagconsult volgen, al zeker omdat ik nog een echte leek ben. Ik ben zo benieuwd!

Iemand tips? Aanbevelingen? Ervaringen met dragen?

Ik hoor het graag!

maandag 14 oktober 2013

Swapcadeautje

Tijdens mijn eerste zwangerschap, nu bijna 5 jaar geleden, geraakte ik op 9maand.be "aan de praat" met een groep mama's die allemaal ongeveer gelijktijdig uitgerekend waren. Zoveel jaren later zijn we een groep vriendinnen geworden die lief en leed met elkaar delen, iets wat we 5 jaar geleden nooit zelf hadden kunnen bedenken.

Met de verjaardagen van al die kindertjes in het vooruitzicht, organiseerden we een swapje. En ik had geluk! Mijn slachtoffertjes mama liet bij vorige swapjes (voor onszelf) al geregeld weten dat ze hoopte eens een creamama te treffen. Piepow paraat, dus!

Ik maakte voor Lisa een simpel a-lijn-rokje en een kussensloop.


De stoffenkeuze voor het rokje was een moeilijke bevalling. De mama heeft qua kledij een andere smaak dan ik. Minder felle kleuren, minder prints. En laat mijn stoffencollectie nu vooral uit prints en felle kleuren bestaan. Uiteindelijk ging ik voor een lap die ik nog over had van deze rok. Niet te fel, maar toch met veel kleurtjes erin. En de keuze is geslaagd! Ik kreeg al bericht dat ze de stof heerlijk vindt, omdat je er zoveel kleertjes mee kunt combineren. Oef.



Voor het kussen koos ik resoluut voor een echt meisjesstofje. De kleuren kreeg ik niet goed gefotografeerd, maar u ziet het zo ook wel, vermoed ik. Ik flockte er ook nog Lisa's naam op.
Dat er hier eentje wat jaloers werd bij het zien van dit kussen, moet ik u waarschijnlijk niet meer vertellen.

De twee cadeautjes verdwenen samen met een kaartje in een doos...


... de doos werd hermetisch ingepakt - vanwege het al te hoge nieuwsgierigheidsgehalte van de mama -...


... en nadat Lilith nog eens geteld had hoeveel jaar die Lisa nu eigenlijk werd (Da's evenveel als ik é mama!), vertrok hij richting slachtoffertje.



Happy Birthday Lisa!

woensdag 9 oktober 2013

Vier!

Verjaren, dat is als je vier wordt blijkbaar het evenement van het jaar - allé ja, tot de sint komt, waarschijnlijk.

Lilith keek er al heel lang naar uit, en vorige maandag was het dan eindelijk zover. En zeggen dat ze ervan genoten heeft, dat zou eigenlijk nog een understatement zijn.

Het begon allemaal al op vrijdag, toen ze met de verjaardagskoffer naar huis mocht komen. Zo'n ding mee naar huis slepen, daar word je als bijna-vierjarige heel trots van.



Op zaterdag trok ze fier als een gieter (maar tegelijk ook wat nerveus, zoals op de foto heel duidelijk is) naar haar eerste dansles - waar ze zich ongelooflijk geamuseerd heeft,...


... en mochten de eerste cadeautjes open:



een hoofdkussen om heerlijk op te slapen...


... een doosje met kinder-surprise-eitjes (waar ze al zo vaak naar gevraagd heeft maar die ze nu niet blijkt te lusten)...


... en het langverwachte Barbie-paard.

Meidje blij, mama en papa blij, zo gaat dat toch altijd?

Zondag zetten we het feestweekend verder met een bezoekje aan Pair Daiza. Wie het park nog niet kent, rep u! Ik wist zelf niet dat het daar zo mooi is, en genoot er, denk ik, evenveel van als Lilith zelf. Ze ontmoette eindelijk allerlei dieren die ze tot nu toe enkel nog maar in boekjes zag, en wist soms letterlijk niet waar eerst gekeken. Een topdag!










En op maandag kreeg ik ze zo mee terug naar huis:


Zo zou iedereen toch nog wel eens vier jaar willen worden? Niet verwonderlijk dat ze maandagavond, na een diepe zucht, zei: "Ik vind dat eigenlijk wel leuk hoor, mama, jarig zijn."

En dat ze al vier is, daar durf ik wel eens wat emo van worden...