vrijdag 25 oktober 2013

Draagpost

In vervolg op dit bericht, ging ik maandag op draagconsult bij Kim van Koekedoe. Heel fijn! En ook verhelderend. Aangezien ik hierin een echte leek ben, wist ik ook niet wat ik moest verwachten. Na een tweetal uurtjes had ik al een redelijk goed idee over wat ik wil.

Het zal uiteindelijk een keuze worden tussen Manduca en Storchenwiege Babycarrier, met later eventueel toch ook een geweven draagdoek. Wat een verschil met zo'n elastische doek als Tricot Slen! Het geeft me een veel veiliger gevoel.

Maar goed, nu moet die keuze nog gemaakt worden. En zo kwam ik terecht bij de doekenbib. Tof initiatief! Je kunt er allerlei babydragers huren voor twee weken, en zo rustig ondervinden wat er beste past - zowel voor mezelf als voor Ernestje. En zo kon ik daarnet de postbode wel omhelzen. Een grote doos, met een Manduca en een Storchenwiege.


Zo jammer dat Ernestje vandaag in de crèche is, anders zou ik al de hele dag met hem kunnen rondlopen. Maar dat halen we straks dan wel in.

Ik ben heel benieuwd wat ik ervan zal vinden, de komende twee weken.

donderdag 24 oktober 2013

So you think you can...

... adapt a pattern?

*zucht*

Ik wilde een broekje maken voor Lilith. Skinny model, want madame wil tegenwoordig alleen nog broeken in haar botjes (want aja, als ze die botjes onder haar broek steekt, dan zien de andere kindjes en de juf niet dat ze botjes heeft, "é mama?"). In een Knippie vond ik een tof skinny modelletje, maar een heupmodel, en dat zie ik haar nog niet dragen. Dus verhoogde ik het, op aangeven van mijn naailerares, naar een skinny mét hoge taille.
Mooie mosterdgele elastische gabardine van bij de Stoffenkamer (heerlijke stof voor een broekje), voor de tegenzak en de binnentailleband contrasterende stof, en naaien maar! Toen het af was, kon ik er bijna verliefd op worden, want al zeg ik het zelf, 't is echt heel tof.

Maar dan...


Op de foto kun je het al zien: er is gewoon te veel broek. Veel te veel. We hebben hem te veel verhoogd, of het is totaal geen model voor Lilith, of ik zou het niet weten, maar hij past haar niet. To-taal niet. Vooraan zit ze echt met een hoop geblubber van stof - tenzij als we hem belachelijk hoog optrekken, zoals op de foto. De zakken staan ook veel te wijd open. Ach, ik weet het niet, maar het is simpelweg mislukt.

Balen, echt. Ik was er zó blij mee. En op sommige foto's ziet het er zelfs nog min of meer ok uit...



But who am I kidding? De broek is niet draagbaar.

Dus nu op zoek naar een nieuw model. Iemand een tip voor een skinny broekje voor een vierjarige?


donderdag 17 oktober 2013

dragen, droeg, gedragen

Dragen. Ernestje dragen. Ik loop er al een tijdje mee in m'n hoofd, en wil er nu ook echt werk van maken. Dat manneke niet altijd in de maxi-cosi of kinderwagen rondrijden, maar dragen, in een of andere vorm van draagdoek of -zak.

Meer nog dan "gewone" kindjes hebben downkindjes behoefte aan stimulatie. Stimulatie is zowat het sleutelwoord, eigenlijk, om hem in zijn ontwikkeling te helpen. Hoe meer stimulatie, hoe meer hij zich zal kunnen ontwikkelen. En ik ben er stilaan van overtuigd dat hij net daarom zoveel deugd zou hebben van gedragen te worden.

Nu alleen nog dé juiste drager vinden, die zowel voor mij (en meneer Piepow) als voor Ernestje comfortabel is. Ernestje heeft (op zijn bijna vijf maanden) nog altijd maar het postuur van een flinke boreling, dus veel dragers zullen hierdoor al afvallen. Heel waarschijnlijk zal ik dus een draagconsult volgen, al zeker omdat ik nog een echte leek ben. Ik ben zo benieuwd!

Iemand tips? Aanbevelingen? Ervaringen met dragen?

Ik hoor het graag!

maandag 14 oktober 2013

Swapcadeautje

Tijdens mijn eerste zwangerschap, nu bijna 5 jaar geleden, geraakte ik op 9maand.be "aan de praat" met een groep mama's die allemaal ongeveer gelijktijdig uitgerekend waren. Zoveel jaren later zijn we een groep vriendinnen geworden die lief en leed met elkaar delen, iets wat we 5 jaar geleden nooit zelf hadden kunnen bedenken.

Met de verjaardagen van al die kindertjes in het vooruitzicht, organiseerden we een swapje. En ik had geluk! Mijn slachtoffertjes mama liet bij vorige swapjes (voor onszelf) al geregeld weten dat ze hoopte eens een creamama te treffen. Piepow paraat, dus!

Ik maakte voor Lisa een simpel a-lijn-rokje en een kussensloop.


De stoffenkeuze voor het rokje was een moeilijke bevalling. De mama heeft qua kledij een andere smaak dan ik. Minder felle kleuren, minder prints. En laat mijn stoffencollectie nu vooral uit prints en felle kleuren bestaan. Uiteindelijk ging ik voor een lap die ik nog over had van deze rok. Niet te fel, maar toch met veel kleurtjes erin. En de keuze is geslaagd! Ik kreeg al bericht dat ze de stof heerlijk vindt, omdat je er zoveel kleertjes mee kunt combineren. Oef.



Voor het kussen koos ik resoluut voor een echt meisjesstofje. De kleuren kreeg ik niet goed gefotografeerd, maar u ziet het zo ook wel, vermoed ik. Ik flockte er ook nog Lisa's naam op.
Dat er hier eentje wat jaloers werd bij het zien van dit kussen, moet ik u waarschijnlijk niet meer vertellen.

De twee cadeautjes verdwenen samen met een kaartje in een doos...


... de doos werd hermetisch ingepakt - vanwege het al te hoge nieuwsgierigheidsgehalte van de mama -...


... en nadat Lilith nog eens geteld had hoeveel jaar die Lisa nu eigenlijk werd (Da's evenveel als ik é mama!), vertrok hij richting slachtoffertje.



Happy Birthday Lisa!

woensdag 9 oktober 2013

Vier!

Verjaren, dat is als je vier wordt blijkbaar het evenement van het jaar - allé ja, tot de sint komt, waarschijnlijk.

Lilith keek er al heel lang naar uit, en vorige maandag was het dan eindelijk zover. En zeggen dat ze ervan genoten heeft, dat zou eigenlijk nog een understatement zijn.

Het begon allemaal al op vrijdag, toen ze met de verjaardagskoffer naar huis mocht komen. Zo'n ding mee naar huis slepen, daar word je als bijna-vierjarige heel trots van.



Op zaterdag trok ze fier als een gieter (maar tegelijk ook wat nerveus, zoals op de foto heel duidelijk is) naar haar eerste dansles - waar ze zich ongelooflijk geamuseerd heeft,...


... en mochten de eerste cadeautjes open:



een hoofdkussen om heerlijk op te slapen...


... een doosje met kinder-surprise-eitjes (waar ze al zo vaak naar gevraagd heeft maar die ze nu niet blijkt te lusten)...


... en het langverwachte Barbie-paard.

Meidje blij, mama en papa blij, zo gaat dat toch altijd?

Zondag zetten we het feestweekend verder met een bezoekje aan Pair Daiza. Wie het park nog niet kent, rep u! Ik wist zelf niet dat het daar zo mooi is, en genoot er, denk ik, evenveel van als Lilith zelf. Ze ontmoette eindelijk allerlei dieren die ze tot nu toe enkel nog maar in boekjes zag, en wist soms letterlijk niet waar eerst gekeken. Een topdag!










En op maandag kreeg ik ze zo mee terug naar huis:


Zo zou iedereen toch nog wel eens vier jaar willen worden? Niet verwonderlijk dat ze maandagavond, na een diepe zucht, zei: "Ik vind dat eigenlijk wel leuk hoor, mama, jarig zijn."

En dat ze al vier is, daar durf ik wel eens wat emo van worden...

donderdag 3 oktober 2013

Na orde in de kast...

... nu ook orde in m'n hoofd. Of toch een klein beetje.

Ik zei het hier al, ik ben niet de meest ordelijke mens. Echt niet. En nu m'n kast eindelijk opgeruimd is (en ja hoor, het lukt tot nu toe om het ook zo te houden - pluim voor mezelf), vond ik dat het met al m'n naaiplannen ook wel beter kon.

Dat tolde maar rond in m'n hoofd. Bij momenten zou ik liefst aan drie dingen tegelijk beginnen, uit schrik dat ik ze anders misschien vergeet. Maar dat dat absoluut niet productief is, is in het verleden al meermaals gebleken.

Tijd voor actie, dus!



Ik maakte - hoe simpel kan het soms zijn - gewoon een soort afvinklijstje, onder de tab "geheugensteuntje" van mijn blogje. Et voilà. Geen schrik dat ik iets vergeet. En als ik nog iets bedenk, zet ik dat er gewoon bij.

En geloof het of niet, ik heb nu al het gevoel dat het wat rustiger is, daar in m'n hoofd.

En nu kan ik dus beginnen aan één van de vele projectjes uit mijn lijstje!

Een vluggertje

O ja, er wordt hier nog genaaid hoor. Maar helaas voor mijn blogje vooral cadeautjes momenteel, en die toon ik hier niet voor ze opengedaan zijn. Je weet maar nooit dat de ontvangers hier op z'n anoniems zitten mee te lezen, dan is het plezier vergald.

Dus even een vlug tussendoortje. We vonden maandag een briefje in Liliths boekentas dat we vanaf nu onze kindjes hun fluojasje weer moeten aandoen. Dat ding werd dus opgeduikeld, en ik flockte er vlug haar naam op. Ze hebben allemaal hetzelfde, en hopelijk zal ze haar eigen fluojasje nu gemakkelijker terugvinden.



Ons madam vertrok vanochtend blij naar school!

* en ik word tegenwoordig blij van dit soort simpele dingen,
zoiets zelf kunnen doen.
Het moeten niet altijd de grote dingen zijn... *


Update: Het lettertype is Liza Pro.