dinsdag 30 december 2014

Slaapgerief

Want Little Gentlemen moeten natuurlijk ook slapen!

De stof voor deze pyama knipte ik nog voor onze verhuis, meer dan 2 maanden geleden, dus. Helaas ontbrak me de tijd, de energie, de zin, om de delen ook nog aan elkaar te hangen, alhoewel dat eigenlijk een werkje van niets bleek te zijn.

De aapjestricot lag al een hele tijd in mijn stoffenkast. Een half metertje bleek niet genoeg voor de volledige pyama, dus combineerde ik met effen tricot in de kleur van de aapjesoren. En omdat ik dat dan weer redelijk saai vond, mocht mijn nieuwe vriend Mr. Cameo ook nog even optreden en flockte ik er een bruin aapje op.



Ik gebruikte het Baby Sweatsuit-patroon van Heidi&Finn, maar ben niet onverdeeld content. De halsopening is veel te wijd. Chance dat het een pyama is, als t-shirt zou dit niet kunnen dienen.



Ziet u trouwens die groene dingen rond zijn kousjes? Sock-ons! Wat een geweldige uitvinding! Ernest doet niet liever dan zijn kousen uittrekken, terwijl je nummer twee aandoet vliegt nummer één al door de lucht. Constant. Met de winter in 't vooruitzicht zocht ik naar een oplossing, en echt, die sock-ons, dat werkt. Hij kan het nog wel, maar het kost hem veel moeite en tijd voor het lukt dus meestal geeft hij op. Toch warme tenen dus.

Dat ik ook baby-allstars kocht, die hij zo lekker blijkt te vinden
dat hij al een gat in de zool beet, laat ik hier even buiten beschouwing...

maandag 29 december 2014

Little gentleman

December was me hier de maand wel. Maar goed. Ernestje is ondertussen al een tijdje weer thuis, en helemaal op en top de oude. Oef.
De examens en de bijhorende stress zijn ook al vervaagd tot een verre herinnering. Ook oef.
Stilletjesaan valt alles hier weer op zijn pootjes, en halen we opgelucht adem.

De energie, die kwam jammer genoeg niet zo snel terug. Ik zou voor Lilith een kleedje naaien tegen kerstavond, maar dat kwam er niet van. Gelukkig bleek ze toch vast van plan om het zuurstokroze geval dat de goedheilig man haar bracht aan te trekken, dus van verdriet om het niet-gemaakte kleedje was geen sprake.

Voor Ernest wilde ik toch wel iets speciaals. Ik haalde op het nippertje nog een effen t-shirt in de Hema, zette mijn nieuwe Cameo aan het werk, en haalde zo heel snel heel tof resultaat.


En zo werden onze gasten onthaald door een Roze Prinses en een Little Gentleman.



dinsdag 16 december 2014

Smartmat

Awel, ik ben heel nieuwsgierig. Vandaag kregen we de eerste levering van Smartmat aan de deur. Een zak vol met ingrediënten voor vier gezonde maaltijden.


Wij eten heel vaak snelsnel, koken niet gezond genoeg, en dus besloten we Smartmat eens uit te proberen. We kozen voor de Quick&Easy versie, twee eigenschappen die mij, als het koken aangaat, ten zeerste kunnen bekoren (nee, in mij zit absoluut geen keukenprinses verscholen).

Op het menu voor deze week staan:
- Texmex met twee sauzen
- Zalm met romige courgettesaus
- Pasta Carbonara
- Kip met kaasvulling en tomatensaus

Voor elk recept zit de receptenfiche erbij, dus zelfs een keukenkluns zou erin moeten slagen om deze vier gerechten tot een goed einde te brengen.

En dus ben ik benieuwd, maar echt heel benieuwd, wat dat hier de komende dagen gaat opleveren.

Verder is het ten huize Piepow vooral stress die de klok slaat. Vorige week
maandag brachten we Ernestje voor de derde keer op twee
maand tijd binnen in het ziekenhuis. RSV, peribronchitis en een net-niet-longontsteking
maakten van ons ventje een klein, ziek, gloeiend bolleke.
Ondertussen heeft hij de RSV overwonnen, maar sinds gisteren blijkt
hij er een buikgriepje bij te hebben. I.p.v. hem vandaag dus mee naar huis
te mogen nemen, mag hij nog wat langer daar blijven. 
Combineer dat met mijn examenperiode en meneer Piepow die het op het werk
ook razend druk heeft een geen verlof kan nemen, en u kunt zich misschien een
voorstelling maken van hoe het er hier aan toe gaat. Geen fraai beeld, niet?
MAAR! De laatste examens zijn verbeterd, dat buikgriepje zal hopelijk ook
snel overwonnen zijn, en dan zullen we misschien, eindelijk, eens wat kunnen
genieten van het feit dat we in ons nieuwe huis wonen. Misschien zal ik zelfs
nog eens iets naaien - want o, wat mis ik dat. 
Om optimistisch te eindigen: het kan alleen maar beter beginnen gaan!

vrijdag 21 november 2014

Op en top herfst

"Of ik iets kon doen met een stofje met paddenstoelen", zo vroeg schoonmama piepow me twee jaar geleden. Nu heb ik het niet zo voor al die katoentjes met kleine paddenstoeltjes, dus ik vermoedde van niet, maar liet het haar toch even uithalen. En wow, nog een geluk dat ik niet meteen zei dat ze 't maar moest wegdoen. Even later was ik een toffe paddenstoelenkussensloop rijker.

Twee jaar liet ik het in mijn kast liggen, maar nu moest het er dan toch aan geloven. Lilith (aan wie ik had beloofd dat ik na de verhuis voor haar zou naaien en die dus met de dag ongeduldiger werd) zag een paddenstoelenrokje wel zitten want "a ja mama, 't is herfst é en dan zijn er veel paddenstoelen voor de kabouters om in te wonen, en zie mama, die rode met witte stippen die op dat stofje staan, dat zijn dus de kabouterhuisjes."

Ze is ongelooflijk blij met haar rokje met kabouterhuisjes, en vooral ook gewoon omdat ik eindelijk weer aan het naaien geslagen ben - en zij niet alleen!



Ik verknipte de stof tot 2 lange stroken en rimpelde die, deed hetzelfde met een oranje voeringsstofje, en hing ze samen aan een elastiek. Meer moet dat soms niet zijn.

Dat ik eerst dacht slim te zijn en de elastiek tussen buitenstof en voering te sandwichen, waardoor ik tot resultaat een overdreven dikke stofbubbel in de taille kreeg, dat vergeet ik maar snel.


vrijdag 14 november 2014

Hoe zou het nog zijn met...?

De eerste blik in tijden die ik op mijn eigen blog werp, leert me dat mijn laatste bericht dateert van 27 september. Anderhalve maand geen blogberichten, anderhalve maand geen naaisels ten huize Piepow.

Kort nadat ik het laatste steekje van de deken naaide, verdwenen mijn machines, stofjes en alle andere naaigerelateerde spullen in de steeds groter wordende berg verhuisdozen, want tijd om te naaien had ik toch niet meer. Ondertussen wonen we drie weken in ons nieuwe huis, en zijn we het hier al helemaal gewoon. Dat oude huis, dat lijkt iets uit een veel verder verleden.

Dat twee dagen na de verhuis onze beide kinders ziek werden, en dat Ernestje nog een paar dagen later in het ziekenhuis belandde om daar acht dagen all-in te verblijven aan Costa Hospitalia, hielp niet echt mee om de verhuis en bijhorende uitpak- en opruimactie goed te laten verlopen. Dat ik vier lesuren extra kreeg is iets waar ik op zich heel blij mee ben, maar qua bijdrage aan een vlotte afhandeling van de verhuis scoort dat ook zeer slecht. Er zijn m.a.w. nog heel wat ruimtes in dit huis die er niet bijliggen zoals ze dat in mijn ideale wereld zouden doen. Maar we leven hier, vinden onze weg en (bijna altijd) al wat we nodig hebben, dus ik ben content.

Mijn naaikamer nam ik wel al onder handen. Allé ja, het ligt er daar ook nog niet bij zoals het in mijn ideale wereld zou moeten, maar ik kan sinds gisteren weer naaien. Machines uitgehaald, het grootste deel van de dozen met stofjes en consoorten is leeggemaakt en de inhoud opgeborgen, en dat geeft dan dit:


Nog rommel overal, nog niet de tablet aan de muur met de bijhorende bankjes, maar de oude keukentafel doet ook dienst en ik kan weer aan de slag. En o wat is de goesting groot!

Het eerste naaisel is, op de zoom na, klaar, en ik hoop dat dat het eerste van een hele reeks mag worden.

zaterdag 27 september 2014

Wat warmte en troost

Soms krijgt een mens nieuws dat de wereld doet stilstaan. Nieuws dat je soms van bij anderen hoort "maar nooit bij jezelf, toch?" Nieuws waar je kwaad en opstandig, en intens verdrietig van wordt.

Zo ook vriendin K. Haar neefje, amper vier jaar oud, werd getroffen door kanker, en dan nog in een ferm agressieve vorm. Voor het neefje en de hele familie veranderde alles. Dat van die wereld die stilstaat, dat klopt soms gewoon ook. Alleen blijft hij niet stilstaan, en verwacht hij van jou hetzelfde. Vooruit moet je, hup met de geit, en durf niet klagen.

Omdat we voelen dat K. het heel erg moeilijk heeft om te blijven gaan, om er te blijven zijn voor haar zus en de hele familie en ondertussen ook zelf gewoon rechtop te blijven, besloten we haar een klein beetje warmte en troost te sturen. We kunnen niet helpen, alleen maar machteloos toekijken, maar hopen haar op deze manier toch een gevoel van steun te geven.
Ik stelde dus voor om haar een lekker zachte deken te maken, en dat voorstel werd meteen door iedereen gedragen.



Origineel ben ik hier totaal niet. Het idee van het dekbedovertrek van bij Zeeman zag ik eerder bij Toertjes & Pateekes. Kort na die post stond ik zelf in de Zeeman, en bracht het dekbedovertrek mee, samen met een zachte fleece deken - waarom moeilijk doen als gemakkelijk ook gaat?
Hetzelfde dekbedovertrek zag ik ook al elders tot-dekentje-verwerkt verschijnen, gecombineerd met gouden paspel, en ook dat idee kopieerde ik schaamteloos (als iemand trouwens nog weet bij wie dit al verscheen, let me know, dan zet ik de link er hier nog bij).

En oef, vriendin K. is blij, héél blij, met het onverwachte cadeau. Dat het haar echt deugd doet, liet ze ons weten. En daar doen we het natuurlijk voor.


Uitdeeltijd

Nooit gedacht dat mijn boekjes zoveel aandacht zouden krijgen. De twee Engelstalige  vonden geen nieuw plekje, en verhuizen dus binnenkort naar de kringloopwinkel.

Voor de twee andere liet ik random.org zijn werk. Ik nummerde jullie reacties, en dat leverde deze resultaten op.

Voor het Japanse boekje:

De tweede reactie kwam van Khadetjes, dus Sarah, binnenkort mag jij mijn Japannertje adopteren.

Voor Maak het zelf met je naaimachine:

De eerste reactie voor dit boekje kwam van Elke Jansen.

Binnenkort misschien nog meer, want het is hier nog bijlange niet afgelopen met dat opruimen.

zaterdag 20 september 2014

Piepow houdt grote kuis

Het is hier voor de moment dozen-inpak-tijd. Over vijf weken verhuizen we, en dat hebben we geweten. Overal troepen hier bananendozen samen, gevuld met allerlei spullen die de verhuis zullen overleven. 

Maar natuurlijk is dit ook hét moment om vanalles weg te doen. We proberen van ons hart een steen te maken, en al wat we al jaren niet meer gebruiken of waarvan we weten dat het toch niet meer uit de verhuisdozen zal raken, mag weg.

Zo ook een paar boeken uit mijn prille, pre-Vlaamse-blogsters-die-toffe-boeken-schrijven, naaitijd. Ik sprokkelde hier en daar boeken bijeen, en hoewel ik ze toen, in die beginperiode, heel vaak doorbladerde en er inspiratie uithaalde, blijven ze hier nu al heel lang werkloos op hun plank staan. Tijd dus om er iemand anders blij mee te maken.


Yeah! I made it myself van Eithne Farry


101 ways to use your first sewing machine van Elizabethe Dubicki


Maak het zelf met je naaimachine van Marion Elliot


en een Japans naaiboekje dat ik nog nooit gebruikt heb en dat ik waarschijnlijk
ook nooit meer zou gebruiken.

Staat er iets tussen dat je graag wil? Laat dan gewoon hieronder iets weten, en stuur me een mailtje. Het boek komt dan jouw kant op!

maandag 1 september 2014

Sunki Dress

Oftewel Liliths back-to-school kleedje.

Ik maakte vorig jaar een kleedje voor de eerste schooldag. Lilith was (en is nog steeds) weg van het flamingokleedje, heeft het het hele schooljaar door gedragen en weet nog heel goed dat ik dat voor haar gemaakt had voor de eerste schooldag van de tweede kleuterklas. Ik kon dus niet veel anders dan voor haar weer een kleedje maken, voor alweer een eerste schooldag.


Ik twijfelde (lang!) over model en stof. Ze hield heel erg van de zwierrok van haar flamingokleedje, maar ik vind dat ze ook heel goed staat met de rechtere modellen die ik ondertussen voor haar maakte. Bovendien vond ik zo'n cirkelrok niet zo geslaagd met een kousenbroek eronder, hoewel ze wel vaak zo naar school vertrokken is, vorige winter.
Wat een geluk dat Pinterest bestaat! Ik scrolde daar wat heen en weer op mijn borden, en plots viel alles op zijn plaats. De Sunki Dress van Figgy's Patterns, die pinde en kocht ik al heel lang geleden. En ook al behoorlijk lang geleden kocht ik of FB een stofje over, met de Sunki in gedachten. Ik vond in mijn stoffenkast bovendien een bijna-perfect matchend stofje, en dus was het beslist.



Een A-lijn met versneden voorpand, zakken, overlappende schouders en een mouwtje met een klein beetje pof. Alles samen geeft dat een tof eindresultaat!


Hoewel ik tijdens het naaien nogal fel twijfelde, ben ik uiteindelijk wel content. Het enige wat ik wel zou willen aanpassen als ik het patroon nog eens bovenhaal, is dat ik de halsuitsnijding wat minder breed zou maken. Voor de rest is het gewoon een tof patroontje!

Lilith, die begon vandaag trouwens aan haar derde kleuterjaar in een nieuwe school. Ergens in oktober verhuizen wij naar onze nieuwe stek, en dus verhuisde Lilith vandaag al van school. Ze stond vanmorgen op met wat kriebeltjes in haar buik, maar deed dat heel goed, op de nieuwe speelplaats!

En ikzelf! Ik sta deze keer eens niet aan de zijlijn op de eerste schooldag, en ben daar heel blij mee. Ook ik begon vanmorgen in een nieuwe school, en had dus vanmorgen wat kriebeltjes in de buik, maar alles viel goed mee. We zijn beiden gelanceerd!

dinsdag 26 augustus 2014

Nog meer slaapwarmte

Ik had het kunnen weten, natuurlijk.

Nadat na Bientje ook Kaatje haar eigen dekentje had gekregen, rommelde het nogal in Liliths poppenhuishouden. Twee poppen konden nu heerlijk zacht en warm slapen, maar twee andere, armzalige kleine poppenmeisjes moesten het nog zonder stellen.
Lilith bemoederde en bemiddelde, liet haar poppen afwisselend slapen, maar echt rustig werd het niet in haar drukke gezinnetje. En dus waren ze daar plots opnieuw, de puppy-oogjes. Of ik niet, toevallig, nog een paar zo'n zachte stofjes had? En dan ook van die "hardere stofjes" die daarbij passen? En of wij dan niet nog eens zo samen een paar dekentjes konden maken voor Eva en Fientje?

Bon. Zoiets kon ik natuurlijk niet weigeren. Ik dook in mijn kast, diepte nog wat resten op, liet Lilith naar hartelust kiezen en combineren en we konden weer aan de slag.


Oef, rust hersteld.
U ziet Bientje en Kaatje onder hun dekentjes, maar nu in gezelschap van hun poppenzusjes Eva (restjes van een kussen en van dezelfde pyama als Kaatjes hartjesstof) en Fientje (stof van de binnenkant van mijn agenda en bruine fleece van een jasje dat ik lang geleden voor Lilith maakte).

Niet te geloven hoe blij Lilith ermee is. Ze kan nu naar hartelust verder moederen, en hoeft zich geen zorgen te maken over geruzie.

*tot ze doorkrijgt dat Bientje de enige is die een slaapzak heeft, ooit gekregen van de Sint*

Ik ben vooral blij dat ik eens wat van mijn restjes gebruik. Ik gooi ze nooit weg, maar gebruik ze ook zelden. Eindelijk wat opgebruikt!
Waarvoor gebruiken jullie reststukken?

woensdag 20 augustus 2014

Puppy-oogjes

Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar puppy-oogjes, ik kan daar vaak maar moeilijk aan weerstaan. Als het is omdat ze voor de zoveelste keer een snoepje wil, dan lukt dat nog wel, maar toen ze voor de ik-weeet-niet-hoeveelste keer naast mijn naaimachine stond met de vraag of ze dat ook eens mocht proberen, begeleid door haar schattigste puppy-oogjes, kon ik niet meer weigeren.

Maar wat doe je met een bijna-vijfjarige die wil naaien? Veel mogelijkheden zijn er niet. Een kussensloop was een optie geweest, maar aangezien ik die binnenkort als verrassing voor haar wil maken, viel dat al weg. Een poppendeken, dus!

Ik maakte lang geleden een deken voor haar. Minder lang geleden maakte ik van de resten een identieke deken voor haar Bientje. Blij dat ze daarmee was! En dus maakte ik samen met haar een even groot exemplaar, deze keer voor Kaatje.


De stofjes koos ze zelf, resten van een winterpyama en van het tuniekje dat ik voor haar tweede verjaardag maakte.

Fier! Dat was ze. Hoewel ze niet veel meer deed dan speldjes aangeven en op mijn schoot zitten terwijl ik overlockte en stikte, heeft ze het in haar idee natuurlijk helemaal zelf gedaan.

En Kaatje? Die heeft nog nooit zo goed geslapen :-)


dinsdag 5 augustus 2014

Walvisshortje

Hoe graag Lilith ook kleedjes en rokjes draagt, ik doe haar ook graag op tijd en stond een shortje aan. Voor speeltuinen bv. vind ik dat veel handiger, en eigenlijk vind ik ze daarmee ook gewoon heel schattig - en tegelijk wat stoer.

Ik kocht dus ooit ergens een half metertje van een heel tof walviskatoentje, met als doel er een shortje van te maken. In de laatste les van het naaischooljaar zou ik nog vlug een patroontje overtekenen, en dan zou het vlug geklonken zijn.

Let op de "zou"... Ik ging meteen op zoek naar het patroontje dat ik vorig jaar bij Mina Dotter zag passeren. Ik vind dat echt een supershortje met een paar leuke details, en groot was dan ook mijn ontzetting toen het patroon pas vanaf maat 134 bleek te beginnen. Voor een maatje vergroten of verkleinen draai ik mijn hand niet om, een maatje of twee moet ook nog lukken, maar vier maten? 

Ik moest dus in allerijl op zoek naar een tof patroontje dat wel in maatje 110 bestond, en dat bleek nog niet zo simpel te zijn - ik stelde nogal een paar eisen, vandaar. Gelukkig vond ik nog net op tijd een patroontje dat me wel ok leek, en ik tekende het in sneltreinvaart over. 


Het werd uiteindelijk shortje nummer 118 uit de Knippie-bijlage 1/2014. Ik maakte een maatje 110, en die zit nog goed ruim - ik hoop dus dat ze hier volgende zomer nog in rondhuppelt.

Het is een modelletje met aangeknipte taille. Het is de eerste keer dat ik zoiets maak, en ik vind het best wel tof, al vind het zicht van de zakken een beetje raar, misschien - die staan nu in de tailleband ook open, maar bon, het zou vitten zijn om dat als minpunt aan te rekenen.


Verder heeft het model omgeslagen boordjes onderaan, en leuke - valse - zakflapjes achteraan.


Conclusie: een tof shortje, het staat Lilith goed en het zat relatief snel in elkaar. Volgende zomer maak ik er dus hopelijk nog een paar voor haar!

woensdag 9 juli 2014

Goodreads, anyone?

Dankjulliewel, voor alle tips die ik kreeg als reactie op mijn vorige post!

Ik ben nog steeds naarstig bezig met boeken en lectuur - in die mate dat ik er mijn naaimachine even voor aan het verwaarlozen ben, maar bon, een mens kan maar één ding tegelijk natuurlijk.

Ik maakte me ook een account op Goodreads aan. Tof! Al weet ik zeker dat ik er nog niet de helft van heb ontdekt.



En jullie, zitten jullie op Goodreads? Wat is het handigst? Wat moet ik zeker weten om er alles uit te halen wat er uit te halen valt?

zondag 6 juli 2014

to e-read or not to e-read?

Dat is hier lang the question geweest.

Ik lees graag. Héél graag. Ik kan mezelf compleet verliezen in een boek. Maar ik las jammer genoeg veel te weinig. Druk bezig met de kinders, het werk, het huishouden enz. Lezen, dat kwam er vaak hele periodes niet van.
En als ik dan eens tijd had om te lezen, dan was er een ander probleem: geen boek bij de hand. Ging ik er halen in de bibliotheek, dan had ik gegarandeerd een boete aan mijn been, want ik had ze nog niet kunnen uitlezen tegen het moment dat ze terug moesten - en dat verlengen, daar dacht ik meestal te laat aan. En zo'n dikke turf van een boek overal mee naartoe nemen, dat is ook al niet evident meestal, dus ook daar wrong dat spreekwoordelijke schoentje.

En dus, na lang twijfelen, kocht ik een goeie maand geleden een e-reader. Ik las reviews, vergeleek productkenmerken, en koos uiteindelijk voor de Kobo Aura.
Heel waarschijnlijk is de Kindle beter, maar ik kocht hem niet uit principe. Amazon beschermt duidelijk de eigen producten, en je kunt dus geen epub lezen op Kindle, tenzij je ze eerst converteert. Ok, op zich geen probleem, maar ik kan daar niet goed tegen, tegen dat soort dingen. Geen Kindle voor mij, dus.
Ik dacht ook nog na over Nook, stond zelfs bijna op het punt er een te kopen, maar las dan toch een paar nogal heel negatieve reviews, en ook de Nook verdween als valabele kandidaat.
Kobo, dus. De Aura, niet de Aura HD, die is groter en dus ook iets minder handig, vermoed ik. Ik ben best content met mijn nieuwe leesvriend. Het scherm doet wat het belooft: mij heel lang laten lezen zonder pijn aan m'n ogen, en het is ook perfect leesbaar in zonlicht, en dat is fijn. Het licht is met een simpele druk op een knopje aan en uit te zetten, en daarna gemakkelijk feller of minder fel te zetten. En anders dan bij een tablet, schijnt het niet fel in je ogen, het zorgt er simpelweg voor dat je de letters nog ziet. Fijne technologie is dat!
Simpel in gebruik is hij ook. Een beetje ambetant is wel dat het startscherm altijd maar verandert. Het is opgebouwd uit een soort tegels, en zodra je een boek uitleest of toevoegt bv., verspringen die met zijn allen van plaats. Hm. Misschien ben ik een beetje neurotisch, maar ik vind dat niet zo tof.



Ik had eerst nog de nodige schroom, want zou ik dat niet missen, de geur en het gevoel van een écht boek? Dat bladeren in een nieuw boek? Maar nee - gelukkig maar. Ik mis dat eigenlijk niet. Ik las tot nu toe 7 boeken op mijn e-reader (dus ja, het helpt echt om meer te lezen!), en nog geen moment heb ik mij beklaagd dat ik dat elektronisch deed. Ik ben dus een rasechte e-readerbekeerling geworden.

Het laatste boek dat ik erop las, is "Zomerhuis met zwembad" van Herman Koch. Een aanrader! Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten, maar het boek boeide me echt. Daarnaast las ik ook nog:

  • Bram Dehouck, "Een zomer zonder slaap" : bwa, heel vlot en zo maar het einde vond ik echt niet goed, dus uiteindelijk best ontgoochelend.
  • Stephen Chobsky, "The Perks of being a wallflower" (vertaald als "De belevenissen van een muurbloem"): ook al bwa. Ik wilde dit boek al heel lang eens lezen, maar ben niet overtuigd. 
  • Joyce Maynard, "Een lang weekend" : tof boek, leest heel vlot. Misschien wat onrealistisch verhaal, maar wel leuke lectuur op momenten dat je vooral wil lezen om je gedachten eens te verzetten - ik las het midden in de examenperiode en dan was het echt perfect.
  • Elsa Osorio, "Luz" : waw! Heel mooi. Aangrijpend. Spannend. Over de periode van de verdwijningen in Argentinië, maar het wordt nooit té zwaar. Een aanrader.
  • Kathryn Stockett, "Een keukenmeidenroman" : een fijn boek. Over een periode waarover ik niet veel weet, maar heel goed beschreven. Bij momenten was ik bijna plaatsvervangend beschaamd, die blanke vrouwen met hun ideeën over hun zwarte meiden, en dan te bedenken dat dat toen echt realiteit was. Fijne lectuur.
  • Jonas Jonasson, "De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween" : bwa. Heel onrealistisch, mijn stijl niet. Ik las het omdat verschillende leerlingen het lazen, maar ben totaal niet overtuigd.
Gisteren las ik - op 1 dag! - "Dit zijn de namen" van Tommy Wieringa. Héél goed, ik kon er niet mee stoppen. Ik las het op papier, ik kon het lenen en heb papieren boeken natuurlijk niet afgezworen. Zo ligt hier nu "Tongkat" van Peter Verhelst te wachten, geen idee wat ik daarvan moet verwachten. 

Soit, genoeg over mij en wat ik zoal lees. Ik heb jullie ook nog nodig. Ik heb zo'n vermoeden dat velen van jullie ook graag lezen. Hebben jullie aanraders? Welk boek beet in jullie been en liet jullie niet meer los? Welk boek raden jullie aan iedereen aan? Laat maar horen! Ik heb inspiratie nodig...

woensdag 2 juli 2014

Feestkleedje

Voor het doopfeest voor Ernestje wilde ik Lilith graag een mooi kleedje maken. Eentje in een feestelijk stofje. Atelier Brunette was exact wat ik nodig had. De laatste dagen las ik al her en der een lofzang op deze heerlijke stofjes, en ik kan er mij alleen maar bij aansluiten. Heerlijk zachte zomerse stofjes zijn het, en de zwaluwtjes waren perfect voor het kleedje dat ik in gedachten had.

Na de testversie kon ik aan het echte werk beginnen. Vrijdagavond knipte ik de stof, zaterdagavond begon ik te stikken en zondagochtend zoomde ik nog snelsnel. En toen was het klaar, zo'n uurtje voor we moesten vertrekken.
Een risico was het wel, deze stof voor mijn zeer-roze-minnende dochter, maar - gelukkig! - ze viel net als ik als een blok voor het stofje.


Lieselot van Bambiblauw hielp me bij de keuze van het contrasterende stofje voor kraag en zakjes. Ik dacht eerst voor zwart te gaan, maar ben heel blij dat ik dat niet gedaan heb. Het contraststofje is er ook eentje van Atelier Brunette, en heeft hetzelfde kleur als de snaveltjes van de zwaluwtjes. Supercombinatie!



Ik ben wel vaker blij met iets dat ik voor Lilith naai, maar dit kleedje, dat is toch iets speciaals. Ik ben hier meer dan blij mee. Het superstofje, het modelletje dat haar echt heel goed staat, het is een kleedje dat ik koester.


Ze straalde, op de doop van haar broer. Mission accomplished!

maandag 30 juni 2014

Lotta: de testfase

Plankenkoorts? Wie? Wat? Waar?

Ernests geliefde tuutjeskoord veegde mijn plankenkoorts meteen weer weg, en ik vloog er direct in. Ik had dan ook een deadline te halen! Gisteren doopten we Ernestje, en ik had Lilith beloofd dat ik een heel mooi kleedje voor haar zou maken. Een Lotta zou het worden, in een stofje dat ik speciaal met dit kleedje in gedachten had gekocht. En voor het eerst in mijn naaibestaan had ik zelfs besloten dat ik eerst een testversie zou maken, om ervoor te zorgen dat het kleedje zeker perfect paste.


Vorige donderdag vloog ik erin. Ik koos voor een stofje dat al heel lang in m'n kast lag te wachten op een gepast projectje. Het is er eentje van Moda, en ik heb geen idee meer waar ik het ooit haalde. Ik combineerde met effen rode voeringstof en limoenkleurige knoopjes uit mijn vaste naaiwinkeltje.


Ik tekende een maatje 4 jaar over, en verbreedde het bovenstuk een beetje naar onderen toe - ze is haar babybuikje nog altijd niet kwijt... Dat had ik niet moeten doen, vooraan is dat nog redelijk ok maar aan haar rug heeft ze daardoor echt over. Voor de echte feestkleedje heb ik dus ook voor de taillebreedte gewoon maatje vier jaar genomen, en dat is beter.


Voor de rest niets dan lof over Lotta! Wat een leuk patroontje! Ik maakte de versie met blinde rits en steekzakjes. Lotta is een patroontje dat haar goed staat - oef, ik kon dus voor haar feestkleedje bij mijn idee blijven.

Het feestkleedje raakte ook nog af tegen de deadline - ik moest het gisterenochtend nog zomen, maar ze schitterde! Nu nog even wachten op foto's...

zondag 29 juni 2014

Klein beginnen

En toen was hij daar plots terug. De naaitijd. Geen schoolwerk meer, avonden die ik weer naar eigen goeddunken mag vullen. En natuurlijk lonkten daar mijn twee maatjes. Maandenlang verwaarloosd, stof aan 't vergaren.
Het enthousiasme was dus groot! Maar dat was blijkbaar ook de plankenkoorts. Alsof ik nog nooit iets op mezelf genaaid had. Ik had een deadline, een kleedje voor Lilith wilde ik maken en zelfs eerst een testkleedje, maar ik durfde niet.
Draai gerust eens goed met uw ogen, denk bij uzelf over mij wat u wil, maar ik durfde begot niet in die stof beginnen knippen. Té lang geleden.

En dus restte mij maar één ding: klein beginnen. Ik liep al maanden te denken dat Ernest toch wel dringend een tuutjeskoord nodig had. De tuutjes vliegen hier vaak vrolijk in het rond, en de keren dat we al echt op zoek moesten op het moment dat dat ventje naar bed moest, zijn niet meer te tellen. Ik moest dus niet lang zoeken naar dat kleine beginnersprojectje.


Zo'n tuutjeskoord in elkaar steken is poepsimpel en op één-twee-drie gedaan. Eigenlijk op zich het bloggen niet waard, maar bon, u moet het mij vergeven.

Gedaan met verloren tuutjes, en bovendien blijkt dat ding ook heel tof speelgoed te zijn!





En o wat had ik de smaak meteen weer te pakken! Ik ben wat achter met foto's maken, maar het zal hier voorlopig niet meer van blogstilte zijn - oef!

zaterdag 21 juni 2014

Nog kroontjes

We vierden Ernestjes verjaardag bij C&V, vrienden die we leerden kennen op de praatavonden van Downsyndroom Vlaanderen. Hele lieve mensen, die een dochtertje met down hebben dat slechts een drietal weken jonger is dan ons ventje: kleine L.

Ze nodigden ons op één van die praatavonden uit voor een barbeque, en de eerste datum die leek te lukken voor beide kanten was 25 mei, Ernestjes eerste verjaardag, dus. Ernestje werd er gevierd, V. maakte twee heerlijke taarten: eentje voor Ernest om heerlijk mee te smodderen, en eentje voor de rest van het gezelschap, om gewoon op te eten.


C&V vonden Ernestjes kroon heel tof, en ik beloofde er ook eentje te maken voor kleine L. - en natuurlijk ook voor haar tweelingzusje I. Ik kreeg de twee kleuren mee die de meisjes het beste staan, en kon dus aan de slag.

Het was niet evident. De voorbije maanden had ik zo ongeveer nul-nada aan naaitijd. Ik heb een héérlijke lesopdracht achter de rug, maar wel een heel veeleisende, die mij bijna dagelijks tot 's avonds laat aan mijn bureau kluisterde. En daarna kon ik het, dag na dag, niet meer opbrengen om nog te beginnen naaien. Maar beloofd is beloofd, dus ik toog op de valreep nog aan de slag.



Groen en roze, op bestelling. Ik vind ze wel leuk samen.


zondag 8 juni 2014

Het zomert!

Er lag hier al een hele tijd een halterkleedje voor Lilith, bijna klaar. Ik moest enkel nog de elastiek in de rug wat strakker maken - dus gewoon eerst lostornen, strakker trekken en weer toestikken, as simple as that - en de zoom stikken. Maar aangezien ik de kampioen van het net-niet-helemaal-afwerken van mijn naaiprojecten ben, bleef dat dus gewoon liggen.

Met het zomerse pinksterweekend dat ons beloofd werd, kreeg ik eindelijk de spreekwoordelijk schop onder mijn kont en werkte ik het gisterenochtend af.


Het patroontje is alom bekend in blogland en is van Whole Grain Baby. Een paar jaar geleden vond ik het nog "te volwassen" voor Lilith, nu vond ik het toch al kunnen. Uiteindelijk past het haar, maar ben ik toch nog steeds meer overtuigd van het model van het halterkleedje dat ik een tweetal jaar geleden voor haar maakte. Het bovenstukje van haar nieuwe kleedje vind ik minder gepast, om de een of andere reden hou ik niet echt van de twee overlappende helften.
De striklinten maakte ik langer dan het patroon voorschreef, ik vind het beter zo - lekker lange striklinten, die Lilith wel geregeld doen schrikken omdat ze door het gekriebel denkt dat er een spinnetje over haar rug loopt...

En voor mijn eigen archief: ik maakte voor onze vier-en-een-half-jarige een maatje vier jaar, en dat past haar perfect.


Het stofje, daarvan ben ik daar weer wel helemaal overtuigd. Ik kocht het vorige zomer bij de Stoffenkamer. Het is er eentje van Timeless Treasures, een heerlijk zomers kleur groen met een fijn streepjesmotief.

Hoewel ik dus een beetje mijn twijfels heb bij het model, is Lilith er gelukkig gewoon heel blij mee. De rok zwiert - héél belangrijk, en het jurkje is lekker fris, dus het zal hier de komende maanden veel gedragen worden.






zondag 25 mei 2014

Eén jaar!

Of hoe het cliché over de tijd die vliegt ook hier weer realiteit werd. Hoe moeilijk ook te geloven, maar dat lieve manneke van ons, dat werd vandaag een jaar.

Ik haalde gisterenavond voor het eerst in tijden nog eens mijn naaimachine boven, en naaide een kroontje voor zijn verjaardag. Tot mijn verbazing heeft hij zelfs opgehouden!


Het werd een fijne dag vandaag. Ik vreesde vooraf dat ik misschien wat moeite zou krijgen met de herinneringen aan een jaar geleden, maar genoot gewoon van mijn manneke en zijn feestje. Heerlijk!