woensdag 16 april 2014

Jackie

Nooit zou ik een jasje voor Lilith maken. Nooit. Ik zag elk seizoen opnieuw mooie exemplaren passeren in blogland, maar het leek me té veel werk en nee, nooit never zou ik overtuigd kunnen worden.

Tot An van Ienemiene haar jackie-patroontje lanceerde, ik plots overal de meest prachtige versies van dit manteltje zag verschijnen en dat kleine stemmetje in mijn hoofd aan een offensief begon: "Misschien moet je toch eens..." , "Lilith zou zo mooi staan met..." , "Veel werk, tuurlijk, maar zie hoe mooi die versie nu toch weer is..."
En uiteindelijk ging ik overstag. Een Jackie voor Lilith zou het nieuwe naailesproject worden.

Ik vond heerlijk kleurrijke mantelstof bij Meky in Beerst. Die kleurtjes riepen meteen een lentegevoel op, en laat dat nu net zijn wat ik wilde vinden. Een chanelstofje, zo noemden ze het daar. Ik viel er als een blok voor. Meneer Piepow noemde het gordijnenstof, maar bon, laten we het erop houden dat hij er niets van kent.


Moest u trouwens overwegen om ook eens zo'n stofje te verwerken, dan is het misschien interessant om weten dat de stof verstevigd moet worden, om te voorkomen dat de draden lossen. Elk stuk apart heb ik moeten bekleden met vlieseline kufner - nog meer werk, en dat terwijl ik eigenlijk het prototype van een ongeduldige naaister ben...

Om de drukte van de stof wat te breken stak ik er een paspeltje tussen, en koos ik voor grote knopen. Dat ik daardoor ook grote knoopsgaten moest maken, daar dacht ik even niet aan. Ik heb dan ook ferm gezucht, toen ik snapte dat mijn machine automatische knoopsgaten van maximum 3cm maakt, terwijl ik er van 4,5cm moest hebben. Ik kreeg last van accute knoopsgatenkoorts, stelde de knoopsgaten altijd maar uit, maar zie, vandaag raapte ik mijn moed bijeen en nee, ik verpestte het jasje niet door de knoopsgaten te laten mislukken.


En zie, het manteltje dat ik nooit zou maken.

De binnenkant is een stofje dat het jasje net iets warmer maakt dan een echt zomerjasje. Putje zomer draagt ze toch geen jas, en deze is bedoeld voor lente en herfst. Het stofje is lekker zacht, en maakt het jasje volgens mij heerlijk om dragen.



Aangezien ik het in de naailes ineen stak, werkte ik in een volledige andere volgorde dan de handleiding voorschrijft. Op het punt dat zegt "Speld de verkeerde kant van de kraag vast langs de goede kant van de halslijn" begon ik te twijfelen, want "verkeerde kant op goede kant" druist in tegen mijn logisch naaiverstand. Ik deed het dus anders, volgens de instructies van mijn lerares, en ben nu eigenlijk heel benieuwd naar hoe dat gaat, met die verkeerde kant en goeie kant.  

Aanfoto's zijn er nog niet. Lilith was niet in poseermodus vandaag. Ze wilde het jasje amper passen, laat staan dat ze toeliet dat ik foto's maakte. Ze komen er nog wel, als madame weer wat beter gehumeurd is.

dinsdag 15 april 2014

Hoe word je een prinses?

Heel simpel. Je kijkt eens heel lief naar je mama, vraagt om een roze prinsessenrok met glitters, oefent dan wat geduld en klaar is kees!



Ik maakte vorig jaar al een prinsessenrok voor haar, maar die stof was duidelijk echt niets waard want zelfs onze rustige meid slaagde erin hem te scheuren. Ze gooide hem eigenhandig in de vuilbak "want iets dat kapot is moeten wij niet houden hé mama" en bestelde prompt een nieuwe. Een roze. Met glitters. Of wat had u gedacht?

Tussen de carnavalsstoffen bij Meky vond ik de perfecte stof. Ik bracht een halve meter roze glitter en glamour mee naar huis, en sneed er zes panden voor een cirkelrok uit. Boordstof vanboven, rolzoompje vanonder, en ziedaar de geboorte van een prinsessenrok.



Ik ben zelf niet zo content van het model, het valt te recht naar mijn goesting, maar Lilith zelf is in de wolken en heeft me zelfs al zo ver gekregen dat ze hem aanmag naar de volgende dansles. Zucht. Ach ja, ze is maar één keer een kleine prinses van vier...

zondag 13 april 2014

Gelukkige giraf

Oftewel Iloinen Kirahvi, de naam van het tricot hemdje uit Ottobre 6/2012 dat ik voor Ernestje maakte en volgens google translate Fins voor gelukkige giraf.

Hemdjes staan Ernestje goed. Ik kocht er al verschillende in katoen, maar voor zo'n klein manneke dat moet kunnen rollen en spelen vind ik dat toch niet ideaal. Veel beter in tricot! Een tricot hemdje voor ons manneke moest het dus worden.

Het werd een werk van heel lange adem, maar uiteindelijk is het af én hij is er ondertussen niet uitgegroeid, oef.
En het horrorproject van het jaar heb ik meteen ook achter de rug. Het zat bijna volledig in elkaar, toen mijn lerares merkte dat de verhoudingen niet meer klopten. Op de een of andere manier was ik er blijkbaar in geslaagd het rugpand tijdens het aannaaien van de kraag uit te rekken, en het was dus veel te breed. Het hele ding moest dus weer losgetornd - tricot tornen, brrrrrr - en met veel gepruts en foefelare stak het ding uiteindelijk toch weer juist in elkaar. Dat ik daarna de moed niet meer vond om te zomen en kamsnaps in te slaan, droeg ook niet meteen bij tot een snelle afwerking.

Maar soit, het is af, en het past.





De rolbestendigheid van zijn hemdje werd ondertussen uitvoerig getest en goedgekeurd. En de kamsnaps dreigen niet uit te scheuren elke keer dat ik ze opendoe, wat ook een hele vooruitgang is!

Het horrorproject van 2014 is uiteindelijk dus toch goedgekomen, het kan vanaf nu alleen maar beter gaan. Fingers crossed!

Grote zus wilde er natuurlijk ook bijzijn tijdens de fotosessie, en stond al vol ongeduld buiten beeld te huppelen om samen met haar broerie op de foto te mogen. Ze zien mekaar graag, die twee, dat is bijna niet te beschrijven.




"En mama, ga je ook nog eens foto's maken om te tonen dat mijn rokje kan zwieren?" Het rokje dat ik  vorig jaar voor haar maakte, past haar nu echt perfect en is meteen gebombardeerd tot haar lievelingsrokje. Of hoe een op het eerste gezicht niet-zo-geslaagd project uiteindelijk toch succesvol kan worden!



Zo, en als u me nu wilt excuseren, er moet dringend een prinsessenrok afgewerkt.