donderdag 16 maart 2017

Zijn eigen dekentje

Toen Lilith bijna twee jaar was, naaide ik voor haar een dekentje. Ze was er superblij mee, trots dat dat echt háár dekentje was, en over de jaren is dat eigenlijk altijd zo gebleven. Het ding is standaard ergens in/naast/onder/achter de zetels te vinden, dient om het lekker gezellig te maken maar evengoed om een kamp mee te bouwen of samen met Ernest spookje te spelen.


Toen ik dus weer zwanger was van onze tweede spruit, kocht ik al een katoentje dat ik ideaal vond voor een dekentje voor onze kleine jongen. Ook de bamboefleece kocht ik toen al, maar ik besloot dat ik het dekentje pas zou maken als hij zich er ook bewust van zou zijn dat dat speciaal voor hem was gedaan - net zoals Lilith toen. Tegen dat hij een jaar of twee was, dus, dat was het plan.


Dat hij, nu hij bijna vier is, eindelijk zijn dekentje heeft gekregen, komt doordat ik onlangs merkte dat hij met de deken van zijn zus kwam afgelopen, en dan het gebaar voor zus maakte en mij zo duidelijk maakte dat hij het dekentje en zijn zus dus aan elkaar verbond. Tijd voor actie, dus! De twee langgekoesterde stofjes en de bijhorende gouden paspel kregen eindelijk hun bestemming, en kleine broer heeft nu dus ook zijn eigen persoonlijke dekentje.


Of hij er content mee is? Oordeel vooral zelf!


Het katoentje zou ik nu heel waarschijnlijk niet meer kiezen, maar toen ik zwanger kon ik er niet aan weerstaan en net daardoor is het me altijd dierbaar gebleven.


Zoals jullie zien, trouwens, kreeg hij het zeer ongewenste bezoek van de windpokken. Hij had er véél, tot in zijn mond toe en dat gaf de nodige ellende, maar ondertussen is dat ook allemaal weer gepasseerd. De foto's namen we al een dag of 10 geleden, toen het ergste leed geleden was, en ondertussen is er bijna niets meer van te merken.



 Patroon: patroonloos dekentje
❦ Stof: uiltjes lang geleden op Etsy gekocht, bamboefleece van bij In Den Beer

Mijn stoffenaankoopgeweten voor 2017
In (gekocht en gekregen): 12
Uit (verwerkt en verkocht): 9

maandag 13 maart 2017

En de rok gaat op reis...

De rok uit mijn vorige blogpost gaat op reis, en wel naar Mijnlevenmet4helden.


Stuur je mij een mailtje naar piepow[punt]blogt[at]gmail[punt]com?


zaterdag 4 maart 2017

Een rok, iemand?? (Want ik geef er eentje weg)


Schoon, hé. Menig getraind oog herkent hierin meteen de Lotta rok van Compagnie M., wie weet zien jullie zelfs dat de rok gemaakt is in een double gauze, die streelzachte kwaliteit stof. Ik kocht de stof bij Stof op Zolder, en maakte er voor mezelf een rok mee voor de opening van hun winkel in februari - februari vorig jaar, that is.

't Is te zeggen, dat was het plan. De avond vóór de opening haalde ik het patroon boven, knipte ik de stof en toog aan de slag. Dat patroon, dat had ik al lang daarvoor uitgeprint, aan elkaar geplakt en in de juiste maat overgetekend. Hm, dat die patroondelen toch wel groot waren, zo dacht ik. Dat het toch wel raar was dat ik zó moest foefelen om alle delen uit de stof te krijgen. En ook: dat die rokdelen toch wel heel lang waren, en na even vergelijken met een andere rok met heel wat centimeters ingekort werden - de enige manier om ervoor te zorgen dat ik op zijn minst alle noodzakelijke delen uit de stof kreeg. De binnenste taillebanddelen moest ik al uit een andere stof knippen.


Maar of mijn frank toen eindelijk eens viel? Nee, dat deed hij niet.

Ik knipte en begon te stikken. Nog meer bedenkingen, al snel. Dat die rok precies toch wel heel (héél) breed leek, in vergelijking met andere rokken die ik al voor mezelf naaide.

Viel hij toen al, die frank van mij? Euh... nee.

Ik werkte gezwind verder, want had een deadline te halen. Ik moest en zou die rok aandoen op de openingsavond van de winkel. Pas toen ik aan het punt kwam dat enkel nog de rits erin moest, de zijnaad dicht en de zoom genaaid, begon mijn frank zich te roeren? O nee... het zal toch niet... no way! Ik wéét dat toch! Altijd checken en dubbelchecken! Oooo nee...

Juist ja. Toen ik het patroon lang geleden afdrukte, vergat ik blijkbaar de "ware grootte" aan te vinken, en het patroon werd dus véél te groot geprint. U wilt niet weten welke lelijke woorden ik aan mezelf heb gericht, die welbewuste donderdagavond. En dat ik de uitnodigingsavond bijwoonde met een andere rok aan, zal u vermoedelijk niet verwonderen...

Sindsdien ligt de rok, UFO-gewijs, in een schuif in mijn naaikamer. Door de speciale zakken kan ik hem niet aan de zijkanten innemen, en veel valt er dus niet aan te doen. En dus geef ik hem weg. Ik mat even op:

- de bovenkant van de tailleband, voorkant,  meet 49cm
- de bovenkant van de tailleband, rugkant, meet 53cm
- de lengte, van bovenkant tailleband tot onderaan gemeten aan de zijnaad, is 65cm
(de rok is nog niet gezoomd, en aan één kant ook nog niet dichtgenaaid)


Dus: voel je er wel iets voor om een bijna afgewerkte rok te ontvangen, en pas je zo ongeveer wel in deze maten? Of pas je er niet in, maar wil je de stof wel voor een ander doel gebruiken? Ook mogelijk, natuurlijk.

Praktisch:
- Laat hieronder weten of je interesse hebt. Vermeld er eventueel ook meteen bij of je daarbij ook geïnteresseerd bent in de bijhorende rits en knopen, want die geef ik er met veel liefde bij!
- Volgende week zaterdag laat ik het lot bepalen naar wie ik de rok opstuur, in het geval er meerdere geïnteresseerden zijn.
- En dan vertrekt de rok, wie weet, op een reisje tot bij jou!

En zo moet ik dan eindelijk niet meer telkens weer op deze naaikemel van mezelf kijken, als ik in mijn naaikamer bezig ben...